استیگماتا در دین مسحیت به علائمی روی بدن گفته می‌شود که مشابه زخمهای مسیح (ع) در هنگام مصلوب شدن است که توسط نیروهای ماورا الطبیعه به وجود میآید.
این زخم‌ها نه تنها در دست‌ها و پاها که هنگام به صلیب کشیدن ایجاد می‌شود، دیده شده، بلکه مواردی از اثرات تازیانه و تاج خار نیز مشاهده شده است.
در بعضی از موارد این دردها فقط به صورت ذهنی احساس شده و قابل دیدن توسط دیگران نبوده است.
استیگماتا در افراد زیادی دیده و ثبت شده است. اولین و مشهورترین مورد از استیگماتا متعلق به سنت فرانسیس آسیزی است. موارد قابل توجه بعدی متعلق به آنا کاتارینا امریک و لوئیس لتیو ( Anna Katharina Emmerick & Louise Lateau) راهبان آلمانی و بوئیس داینه (Bois d’Haine) بلژیکی است.
مورد آخر توسط آکادمی پزشکی بلژیک مورد آزمایشات فراوان قرار گرفت، اما هیچ توجیه علمی برای زخم‌ها پیدا نشد.
تصویری از لحظه ای که سنت فرانسیس به استیگماتا دچار می‌شود. این تابلوی چوبی اثر جوتو دی بوندونه (Giotto di Bondone ) نقاش قرن 14 ایتالیایی است که هم اکنون در موزه لور قرار دارد.
سنت فرانسیس آسیری (1182-1226 St. Francis of Assisi) عارف و واعظ ایتالیایی در آسیزی ایتالیا متولد شد. او در جوانی زندگی بی بند و باری داشت، تا اینکه در جنگی به مدت یک‌سال به اسارت در میآید. او در اسارت درد و رنج فراوانی را متحمل می‌شود، به طوری‌که تصمیم می‌گیرد پس از آزادی در سال 1205 مسیر زندگیش را عوض کند.
او خیرات زیادی میان جذامیان کرد و به مرمت بناهای مخروبه کلیساها پرداخت. هزینه این کارها، پدر ثروتمندش را خشمگین کرد به گونه ای که وی را از ارث محروم نمود. او نیز لباس‌های گرانبهایش را به کناری نهاد و به خرقه کشیشان درآمد.
در سپتامبر 1224، پس از 40 روز روزه داری در کوههای مونته آلورنو (Monte Alverno ) او دردی توام با لذت را تجربه کرد و علائم زخمهای مسیح در بدنش نمایان شد. وی را به آسیزی بازگرداندند و او سال‌های آخر عمرش را با استیگماتا و در کوری کامل به سر برد. در سال 1228 وی را به عنوان قدیس شناختند. تعطیلی روز چهارم اکتبر به مناسبت این قدیس است.
یک توصیه: دیدن فیلم استیگماتا رو فراموش نکنید
