پترارک

1304-1374

شاعر و انسان شناس ایتالیایى، که به عنوان اولین شاعر مدرن شناخته می‌شود. شاعران انگلیسى مانند جفرى شاوسر، ویلیام شیکسپیر و ادموند اسپنسر از سون نت‌های زیبای او (غزل‌های 4 بندی و 14 سطری) تاثیر زیادی گرفته‌اند.

دانش وسیع او از نویسندگان کلاسیک و زنده کردن دوباره زبان لاتین باعث شده که از او به عنوان اولین و بزرگترین انسان شناس یاد شود. وی همچنین نقش مهمی در پیشرفت زبان ایتالیایى به عنوان یک زبان ادبى داشت.

 


 

فرانچسکو پترارکا (Francesco Petrarca) متولد 20 جولای 1304در شهر آرتزو است. تا هشت سالگی همراه خوانواده‌اش در استان توسکانی زندگی کرد، سپس در سال 1312 به آوینون (Avignon) فرانسه نقل مکان کرد.

پس از مرگ پدرش در 1326 ، پتراک که در بولونیا (Bologna) حقوق می‌خواند به آوینون فرانسه مراجعت کرد و تا سال 1330 در خدمت کلیسا بود.

روز جمعه قبل از عید پاک سال 1327 بود که برای اولین بار لورا را دید. دختری فرانسوی که نامش در ترانه های پتراک جاودانه شده است.

در طول مدتی که در خدمت کلیسا یا خانواده ویسکونتی بود، علاوه بر ایتالیا مسافرت‌های زیادی به فرانسه، آلمان و دیگر کشورها کرد. سال 1350 در فلورانس ایتالیا بود که جیووانى بوکاچیو (Giovanni Boccacci) را دید که قبلا با وی به صورت مکاتبه ای ارتباط داشت.

از سال 1353 تا پایان عمرش در سال 1374را، پترارک در ایتالیا به سر برد. میلان، پادوا، ونیز و آرکوا. احتمالا در همین سفرهایش بود که ایده ایجاد یک ایتالیای متحد و وارث امپراتوری رم را گسترش داد.

وی در طول زندگی شدیداً مورد احترام بود. در سال 1341 سنای رم به او لقب ملک الشعرا را داد.

وی در 18 یا 19 ژوئیه سال 1374 در آرکوای (Arquà) ایتالیا در گذشت.

پترارک به زبان‌های ایتالیایى و لاتین می‌نوشت. از نوشته های لاتین او می‌توان به آفریقا (Africa) شعری حماسى در وصف حال شیپیو آفریقانوس (Scipio Africanus) فاتح رومى و درباره مرادن مشهور (De Viris Illustribus) شامل یک سری بیوگرافی ، اشاره کرد. همچنین مجموعه وسیع نامه‌های وی که به لحاظ جزئیات تاریخى و اجتماعیش مهم هستند، نیز به زبان لاتین است.

Rime in vita e morta di Madonna Laura (اشعاری درباره زندگی و مرگ بانو لورا) از جمله مشهور ترین آثار وی به زبان ایتالیایی است، که بیشتر با نام Canzoniere (کتاب ترانه) شناخته می‌شود. این غزل‌ها و قصیده‌ها، تقریباً همگی الهام‌گرفته از احساسات شدید پتراک نسبت لورا می‌باشد. عشقش فراوان پتراک به لورا در مجموعه اشعار ایتالیایی وی با نام I Trionfi (موفقیت) نیز مشهود است.

در فرصتی بعد به یکی از سون نتهای او خواهیم پرداخت.