ورونا
ورونا شهری است در شمال ایتالیا، ناحیه ونتو (Veneto) کنار رود آدیگه (Adige) که موقعیت سوق الجیشی آن بین ونیز و میلان و همچنین گذرگاه برنر (Brenner) که ارتباط دهنده اروپای مرکزی با ایتالیاست، آن را به مرکز مهم تجاری و راه آهن تبدیل کرده است.
این شهر تولید کننده منسوجات، ماشین الات، کاغذ، شیمیایی، محصولات غذایی و همچنین کفش می‌باشد.
از معماری‌های قابل توجه این شهر میتوان به قصر سلطنتی سن زنو ماجوره (San Zeno Maggiore متعلق به قرن ۱۲ و ۱۳) ، مقبره خوانواده اسکالیجر (Scaliger قرن ۱۴)، کلیسای سبک گوتیک سنت آناستازیا (Sant’Anastasia کامل شده در قرن ۱۵)، مکان باشکوه قرن ۱۵ بویلاکوا (Bevilacqua)، کانوسزا (Canossa) و پمپی (Pompeii) و قلعه قدیمی (Castel Vecchio 1354) که اکنون به یک موزه هنری تبدیل شده است، اشاره کرد.
این شهر تا سال ۸۹ قبل از میلاد متعلق به رومیان بوده است. در قرن پنجم اقوام وحشی آلمانی این شهر را به یک دژ نظامی تبدیل کردند، تا اینکه در قرن ۱۲ به یک شهر آزاد تبدیل شد. اوج پیشرفت سیاسی و هنری شهر در قرن چهاردهم بود که توسط ونیز فتح شده بود. این شهر تا سال ۱۷۹۷ یکی از ایلات ونیز به شمار میرفت تا اینکه توسط قوای ناپلئون فتح شد. هنرستان نقاشی ورونا (متعلق به قرن ۱۵ و ۱۶) به جهت تابلوهای مناظر و پرتره هایش زبانزد است. در قرن نوزدهم ورونا به اشغال اطریشی‌ها درآمد تا اینکه در سال ۱۸۶۶ قسمتی از پادشاهی ایتالیا گردید. این شهر در جنگ جهانی دوم خسارات فراوانی دید. جمعیت این شهر در سال ۲۰۰۲، ۲۵۶۱۱۰ نفر بوده است.