San Marino
سن مارینو کشور مستقلی در اروپای جنوبی است که در سلسله جبال آپنیه (Apennine) در ایتالیای شمالی، نزدیک شهر ساحلی ریمینی (Rimini) کنار دریای آدریاتیک واقع شده است. سن مارینو با مساحت حدود 60 کیلومتر مربع پس از واتیکان و موناکو کوچکترین کشور مستقل جهان به شمار می‌آید.
یک سرزمین ناهموار. سن ماریتوی کوچک بالای مانت تیتانو (Mount Titano) کوهی آهکی به ارتفاع 739 متر واقع شده است.
در دامنه کوه مراتع و جنگلها هستند و در ارتفاع روی شیب تیتانو نیز شهر قدیمی سن مارینو، پایتخت جمهوری و نقطه جذب جهانگردان واقع شده، استحکامات دفاعی شهر روی سه قله تیتانو قرار گرفته است.
از اوایل قرون وسطی، ناهمواری سن مارینو، کمبود منابع طبیعی و جدایی نسبی آن از اطراف، این شهر را از همسایگان قویترش محافظت کرده است.
قبل از جنگ جهانی دوم مردم سن مارینو فقیر ترین مردم اروپا بودند. شغل غالب مردم دامداری، دروی گیاهان خوراکی و استخراج مصالح ساختمانی بود. از سال 1960 صنعت جهانگردی، به اقتصاد اصلی سن مارینو تبدیل شد. امروزه با داشتن بیش از سه میلیون توریست درسال، این صنعت در آمد نیمی از مردم را تامین می‌کند و مردم سن مارینو جزء ثروتمندترین مردم دنیا هستند.
طبق روایات محلی، سن مارینو در قرن چهارم بعد از میلاد بوجود آمده و قدیمی ترین جمهوری بازمانده در اروپاست. در افسانه ها آمده که یک مسیحی سنگ تراش برای فرار از شکنجه های مذهبی همراه با جمعی کوچک از پیروانش در سال 301 به کوه مانت تیتانو پناه برد.
بر اساس یک قرارداد دوستی با ایتالیا که درسال 1862 امضا شد و بعد از آن نیز چندین بار تجدید شد، سن مارینو استقلالش را تاکنون ادامه داده است.
مرتفع ترین نقطه سن مارینو، سه قله مانت تیتانو است که نمای زیبایی از ساحل دریای آدریاتیک را که در 19 کیلومتری آن واقع شده است را بدست میدهد. بیشتر جمهوری، در حوضه رود مارکیا (Marecchia) که به دریای آدریاتیک می‌ریزد، قرارگرفته است، آب و هوای آن ملایم است و بارندگی متوسط سالیانه در آن 690 میلی‌میتر است.
شهر سن مارینو مرکز و بزرگترین شهر این جمهوری است که پشت یک دیوار سنگی بالای شیبهای مانت تیتانو در سلسله جبال آپنینه قرار گرفته و منظره زیبای آن هزارن توریست را هر سال به جمهوری سن مارینو می‌کشد.
از آنجایی‌که توریسم صنعت اصلی سن مارینو می‌باشد، مشکلات محیطی چندان جدی نیست، مشکل اصلی سن مارینو عموما آلودگی هوای ناشی از ترافیک اتومبیل‌ها و بارانهای اسیدی است که توسط صنایع خارج از سن مارینو ایجاد می‌شود.
جمعیت سن مارینو در سال 2005، 28880 نفر بوده است. 90 درصد مردم در نواحی شهری زندگی میکنند و زبان رسمی آن ایتالیایی است، هرچند بیشتر ساکنین به زبان امیلیانو-رمانولو (Emiliano-Romagnolo) که زبانی شبیه ایتالیایی است صحبت میکنند. مردم اغلب کاتولیک هستند و برای بسیاری از آنان تعطیلات روزهای مقدس، فرصتی برای دعا و عبادت است.
. این شهر به زبان محلی (La Serenissima Repubblica di San Marino) به معنی جمهوری بسیار آرام سن مارینو نیز خوانده می‌شود. هرچند در جنگ جهانی دوم این کشور بی‌طرف بود، اما توسط قوای آلمان اشغال شد و توسط نیروهای متفق بمباران گردید. امروزه این جمهوری مزایای رفاهی بسیاری برای شهروندانش فراهم کرده است.
ادارات دولتی در شهر هستند و دیوارهای باستانی شهر را احاطه کرده است. برجهایی که بالای سه قله مانت تیتانو قرار گرفته اند، تقریبا از هر نقطه شهر دیده می‌شوند. در شب نورافکنهای برجها، شهر را روشن میکنند. اطراف شهر پرتگاهی به عمق 300 متر قرار دارد.
برج روکا (La Rocca) یکی از استحکامات نظامی مربوط به قرن 11 که روی یکی از سه قلل مانت تیتانو واقع شده و نمای زیبایی از کشور و دریای آدریاتیک را به دست میدهد. برای سالها از برج روکا به عنوان زندان استفاده میشد، اما امروزه درهای آن به روی توریستها باز است.
از دیگر مراکز جمعیتی سن مارینو می‌توان به بورگو ماجوره (Borgo Maggiore) شهری تجاری، 185 متر پایین‌تر از شهر سن مارینو و سراواله (Serravalle) مرکزی تولیدی در شمال اشاره کرد.
