La Scala
اسکالا نام تالار معروف اپرای میلان است، که در ایتالیا تئاترو آلا اسکالا (Teatro alla Scala) خوانده می شود. پس از آتش سوزی تئاتر دوکها در سال 1776، این تالار به دستور ماریا ترزا (Maria Theresa) همسر دوک اعظم اطریش ساخته شد.
این مکان قبلا کلیسایی بود به نام سانتا ماریا دلا اسکالا (Santa Maria della Scala) که توسط یکی از اعضای خوانوده اسکالا، فرمانده سابق ورونا ساخته شده بود.
تالار جدید اپرا در سوم آگوست 1778 با نمایشی به نام معرفی اروپا (L’Europa Riconosciuta ) اثر آنتونیو سالیری (Antonio Salieri) گشایش یافت. ساختمان در سال 1867 بازسازی شد و در سال 1921 کاملا مدرنیزه شد. بارها در جنگ جهانی دوم خسارت دید، تا اینکه در سال 1946 بازسازی و گشایش مجدد یافت.
این تالار گنجایش نشستن 3600 نفر را دارد و همچنین شامل یک تئاتر ثانوی به نام اسکالای کوچک (Piccola Scala) است که به عنوان موزه اپرا استفاده می شود. بسیاری از مشاهیر جهان اولین اجرای خود را در اسکالا تجربه کرده اند.
نمایش آیدا (Aïda) در اسکالا
اسماعیل پاشا خدیو مصر در صحنه ای از اپرای آیدا اثر جوزفه وردی (Giuseppe Verdi ) افتتاح کانال سوئز را جشن می گیرد. این نمایش در سال 1985-1986 در تالار اسکالا بر روی صحنه بود
نمایش نابوکو (Nabucco) در اسکالا
در این صحنه از نمایش اثر جوزفه وردی، نابوکو پادشاه بابلی قرن ششم قبل از میلاد، همراه با سربازانش به معبد سلیمان در اورشلیم وارد می شود و زاکاریوس کاهن اعظم یهود با وی روبرو م یشود. این تولید پر هزینه در سال 1995-1996 در اسکالا بر روی صحنه بود.
نمایش فاسد (La Traviata ) در اسکالا
پرده اول از اپرای فاسد، ملاقات ویولتا والری (Violetta Valéry ) زن پاریسی روسپی بسیار زیبا، با آلفردو گرمونت (Alfredo Germont) یکی معشوقه های جدیدش، که در آن آلفردو با دوستانش در حال میخواری ترانه Libiamo را می خواند که وصف زیبایی و لذت زندگی است. ریکاردو موتی (Riccardo Muti ) بارها این نمایش را در اسکالا طی سال 1989-1990 رهبری کرده است.
