ازدواج و خوانواده :
سن ازدواج در ایتالیا بالاست، زیرا اغلب مردم مایلند تا پایان تحصیلات و پیدا کردن شغلی مناسب، برای ازدواج منتظر بمانند. مراسم ازدواج معمولا از رسم و رسوم کاتولیکها پیروی می‌کند، هرچند آمار کسانی که با مراسم رسمی و قانونی ازدواج می‌کنند رو به افزایش است بخصوص در مرکز و شمال ایتالیا. اجازه طلاق امروزه تنها بعد از سه سال جدایی رسمی صادر می‌شود.
وفاداری و سربلندی خوانواده بسیار با ارزش شمرده می‌شود. حتی هنگامی که فرزندان بزرگ شده اند تحت حمایت والدینشان هستند. والدین سعی می‌کنند به فرزندانشان کمک کنند، مثلا برای خرید خانه یا آپارتمان، حتی اگر به معنی گذشتن از خودشان باشد. در شمال خوانواده ها جدا از هم زندگی می‌کنند و تعداد افراد خوانواده به‌خصوص در دهه های اخیر بسیار کاهش یافته است. در جنوب خوانواده ها تا حدی بزرگتر هستند و نسل‌های زیادی اغلب در همان شهر یا خانه زندگی می‌کنند. جدایی شمال و جنوب را میتوان در آزادی بیشتر زنان در شمال در زمینه کار و زندگی اجتماعی هم مشاهده کرد.
غذا خوردن:
در مورد آداب غذا خوردن ایتالیایی‌ها قبلا در اینجا صحبت کرده بودیم، که نیازی به تکرار آن نیست.
برخوردهای اجتماعی:
دست دادن رایج ترین روش خوشامد گویی و تبریک است. دوستان زن یا زن و مرد ممکن است با تماس گونه ها به هم و بوسه ای در هوا باهم خوشامد گویی کنند. دوستان مرد نیز ممکن است همدیگر را بغل کنند و با دست به پشت هم بزنند. گفتن Ciao برای سلام یا خداحافظی غیر رسمی رایج است. عبارتی مانند Buon giorno (روز بخیر) و Buona sera (شب بخیر) نیز برای برخوردهای رسمی‌تر استفاده می‌شود. قدم زدن با بازوهای درهم، برای دو فرد همسن چیز غیر معمولی نیست. گفتن عنوان شخصی بسیار مهم است هر چند استفاده از اسم کوچک رایج تر است.
ایتالیایی‌ها مردم بسیار اجتماعی و خونگرمی هستند، چه در خانه خودشان و چه در کافه ها، بارها و رستوران‌ها. دید و بازدید از خوانواده یا دوستان، بخصوص در ایام تعطیل و یکشنبه ها بخش مهمی از زندگی ایتالیایی محسوب می‌شود.
با مشغولیت بیشتر افراد در زندگی شهری، دید و بازدید در مناطق شهری از قبل برنامه ریزی و هماهنگ می‌شود. در روستاها، جایی که زندگی کمتر گیج کننده است، مردم، علی الخصوص خویشاوندان بدون هماهنگی به دیدن هم می‌روند. هنگامی که به شام دعوت می‌شوند، آوردن یک هدیه کوچک معمول است.
مشغولیت و سرگرمی ها:
شب‌ها یا بعد از ظهر یکشنبه ها گشت و گذار در حومه چه در شهرها یا روستاها بسیار معمول است. یکشنبه ها اغلب ایتالیایی‌ها یا به حومه شهر می‌روند یا برای دیدن رویدادهای ورزشی به استادیوم‌ها سر میزنند. در تابستان مردم به سواحل دریا می‌روند. دیسکوها سرگرمی رایج جوانان هستند، علی الخصوص شنبه شب‌ها. فوتبال رایج‌ترین ورزش در ایتالیاست. دوچرخه رانی، اتومبیلرانی، اسکی و تنیس نیز از ورزشهای رایج هستند هر چند امروزه بسکتبال نیز بسیاری از مردم را به خود جذب کرده است.
با توجه به پیشینه تاریخ رومی کشور و نقش آن در سرعت بخشیدن به رنسانس، از اینکه هنر نقش مهمی در زندگی ایتالیایی بازی می‌کند، جای نعجب نیست، از اپرا در ورونا گرفته تا موزه ها و گالریهای فلورانس و رم.
بسیاری از ایتالیایها از رفتن به سینما لذت می‌برند، هرچند توجه به سینما از آنچه که در میانه قرن بیستم بود کمتر شده است، زمانی که کارگردانانی مانند فدریکو فلینی در اوج محبوبیت بودند. در سینماها محدوده گسترده ای از فیلمهای ایتالیایی و خارجی به نمایش در می‌آید. فیلمهای خارجی اغلب به زبان ایتالیایی دوبله می‌شوند. تلوزیون بسیار محبوب است و آمار خوانواده هایی که از دستگاه‌های ضبط ویدئو استفاده می‌کنند رو به افزایش است.
تعطیلات و جشنها:
ایتالیایی‌ها سال جدید را در اول ژانویه جشن می‌گیرند. عید شب میلاد عیسی مسیح، و ملاقات سه مجوس از عیسی کودک در شش ژانویه از تعطیلات رسمی هستند. این روز بفانا (Befana) جادوگر کریسمس، نامیده می‌شود. بنا بر حکایات قدیمی، بفانا جادوگر پیر مهربانی بوده است که شانس همراهی با آن سه مجوس را از دست داده است و از آن زمان به دنبال عیسی کودک است. او در شب پنجم ژانویه سوار بر جارو دستیش از روی دودکش‌ها می‌گذرد و برای بچه هایی که خوب بوده اند اسباب بازی و شکلات و برای کسانی که ندارند، یک تکه بزرگ زغال سنگ می‌آورد.
befana
کارنواله (Carnevale) جشنی است همراه با رژه و فستیوال لباس های محلی که در بسیاری از مناطق ایتالیا، درست قبل از شروع ایام روزه کاتولیک ها برگزار می شود. کارناوال های ونیز بسیار مشهور هستند. ایتالیایها یکشنبه و دوشنبه عید پاک را نیز جشن می گیرند.
25 آوریل، روز آزادی ایتالیا در جنگ جهانی دوم است. اول ماه مه روز کارگر است. جشن صعود حضرت مریم به بهشت در 15 آگوست، از دیگر جشنهای ایتالیاست. در این روز اغلب ایتالیایِ‌ها شهرها را به سوی کنار دریا یا کوهستان‌ها ترک می‌کنند.
در روز قدیسین و روز ارواح (Il Giorno dei Morti) در اول و دوم نوامبر، صبح علی الطلوع نماز وحشت خوانده می‌شود و زنگ‌های کلیسا به صدا در می‌آید. مردم به زیارت قبور می‌روند و آرامگاه عزیزانشان را با گل، مخصوصا گل داوودی و شمع می‌پوشانند. روز 8 دسامبر، کاتولیک‌هایی که معتقدند روح مریم باکره از هر گناهی بری بوده است راجشن می‌گیرند.
علاوه بر این تعطیلات هر شهر قدیس محافظ خود را دارد و روز آن قدیس را جشن می‌گیرد.
