Trentaseesima Lezione
Sperio di sì
– Prego, mi conduca in un buon albergo, dai prezzi discreti.
– Capito! Mi risponde l’autista, e partiamo a gran velocità.
Percorriamo delle lunghe vie, attraversiamo parecchie piazze.
Vedo che la citta è davvero grande, ma non è il momento di visitarla.
– Dove mi conduce? Domando.
– Ci siamo subito, signore
Paziento ancora qualche minuto, e sto per protestare, quando la macchina si ferma finalmente, davanti ad un bar.
– È qui, mi dice l’autista, mostrandomi un’insegna, sopra una porta, accanto al bar: «Albergo della Pace»
– Ci starà tranquillo e non pagherà molto, è gente onesta.
Seperiamo di sì, intanto, il tassametro segna undici lire e venti.
L’autista prende la mia valigia, e mi precede nell’ Albergo della pace.
درس سی و ششم
امیدوار باشیم که اینطور باشد
– لطفا مرا به یک هتل که قیمت‌های مناسبی داشته باشد ببرید.
– راننده به من جواب میدهد: فهمیدم! و با سرعت زیاد حرکت می‌کنیم.
خیابان‌های درازی را طی می‌کنیم، از میدان‌های متعدد می‌گذریم.
می‌بینم که شهر واقعا بزرگ است، اما وقت تماشا کردن آن نیست.
– میپرسم: مرا کجا می‌برید؟
– الان میرسیم، آقا
باز هم چند دقیقه صبر میکنم، آماده اعتراض می‌شوم که در این موقع ماشین بلاخره جلوی یک بار میایستد.
– راننده به من میگوید: اینجاست و یک تابلو را به من نشان میدهد، بالای یک در در کنار بار: «هتل صلح»
– شما اینجا راحت و آسوده خواهید بود و زیاد نخواهید پرداخت، مردمان درستکاری هستند.
امیدوار باشیم که اینطور باشد، در این اثنا تاکسی متر یازده لیر و بیست نشان میدهد.
راننده چمدان مرا برمی‌دارد و در هتل آرامش جلوی من راه می‌افتد.
کاملتر می‌شود..
